อัดวิชาให้ลูกมากไป เด็กอาจกลายเป็นม้าตีนต้นแต่ตายตอนจบได้

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ท        ทุกวันนี้ ปฏิเสธไม่ได้ว่า ความคาดหวังของพ่อแม่ในตัวลูก ๆ ยังคงมีอยู่ และกำลังจะเพิ่มระดับมากขึ้นในยุคที่เต็มไปด้วยการแข่งขันสูง แต่หากพ่อแม่ และครูอัดและใส่ข้อมูลให้เด็กมากเกินกำลัง คุณหมอเด็กออกโรงเตือนว่า เด็กอาจกลายเป็นม้าตีนต้น แต่ตายตอนจบได้ นั่นหมายความว่า พอถึงจุดหนึ่งเด็กจะรู้สึกเบื่อหน่ายและไม่สนใจเรียนในที่สุด                ศาสตราจารย์คลินิก พญ.วินัดดา ปิยะศิลป์ รองประธานราชวิทยาลัยกุมารแพทย์ กล่าวแสดงความเป็นห่วงในกรณีนี้ว่า ระบบครอบครัว และการเรียนการสอนที่เน้นเฉพาะเด็กเก่ง สอนเข้มข้น อัดวิชาให้กับเด็กมากเกินไปตั้งแต่อนุบาลจนถึงประถมศึกษา ซึ่งเด็กอาจจะรับความรู้ได้ในระยะแรก ๆ โดยเฉพาะในระบบการเรียนการสอนแบบท่องจำ แต่พอถึงจุดหนึ่งเป็นไปได้ที่เด็กจะรู้สึกเบื่อ และไม่สนใจเรียน ซึ่งถ้าอยู่ในภาวะนี้ การจะดึงเด็กกลับมาไม่ใช่เรื่องง่าย อาจกลายเป็น "ม้าตีนต้นแต่ตายตอนจบ" ได้                ดังนั้น รองประธานราชวิทยาลัยกุมารแพทย์ ให้แนวทางว่า การฝึกฝน สั่งสอน ต้องคงไว้ซึ่งความสมดุล พัฒนาเด็กรอบด้าน และให้เด็กได้เล่นไปตามวัยบ้าง นั่นจะส่งผลดีต่อทั้งตัวเด็ก และพ่อแม่ เพราะความรู้มีมากมายเกินกว่าที่จะจดจำ และเมื่อเด็กสนุก รักที่จะเรียนรู้ สามารถนำความรู้ที่ได้รับไปช่วยเหลือตนเอง และผู้อื่นได้ สามารถค้นหาข้อมูล และคิดวิเคราะห์ เลือกข้อมูลที่เหมาะสมมาใช้เป็นประโยชน์ได้ เด็กจึงจะเรียนได้ยาวนานตลอดชีวิต                "ในต่างประเทศเขาไม่มีการคุยโอ้อวดในเรื่องเข้าโรงเรียนเร็ว แต่มีการคุยเรื่องการเรียนรู้ที่ยาวนาน และขณะนี้มีการผลักดันให้เกิดทีมสหวิชาชีพในระบบโรงเรียนเพื่อช่วยเหลือคุณครู เด็กและพ่อแม่ ให้ความรู้ พัฒนาทักษะ คัดกรองเด็กและให้ความช่วยเหลือกลุ่มเด็กเสี่ยงที่มีปัญหาด้านการเรียนตั้งแต่เนิ่น ๆ เพื่อให้เกิดการพัฒนาคุณภาพการศึกษาของเด็กแบบยั่งยืน" แพทย์หญิงวินัดดากล่าว                อย่างไรก็ดี พญ.วินัดดา กล่าวต่อไปว่า เด็กควรได้รับการฝึกทักษะอื่น ๆ ร่วมด้วย ไม่ใช่มุ่งแต่เรียนอย่างเดียว เริ่มจากพัฒนาให้เด็กทำเป็น ช่วยตัวเองได้ และพัฒนาตนเองเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นทั้งในบ้านและนอกบ้าน เช่น หัดรินน้ำให้แม่ จัดรองเท้าให้พ่อ เป็นต้น ทั้งนี้ควรฝึกตั้งแต่วัยอนุบาล เพราะถือเป็นช่วงวัยสำคัญในการฝึกให้ทำในสิ่งที่ดีงาม โดยมีพ่อแม่เป็นต้นแบบ

ขอบคุณภาพประกอบข่าวจาก http://www.thaibizchina.com        "การสร้างสภาพแวดล้อมที่ทำให้เด็กต้องช่วยตัวเอง อยู่ในกติกาที่ดีและฝึกฝนอย่างเหมาะสม จะทำให้เด็กมีจิตใจเข้มแข็ง อดทน มุมานะพยายาม ตรงต่อเวลา มีวินัย เชื่อฟังครูอาจารย์ สามารถเผชิญกับอุปสรรคและแก้ปัญหาได้ จึงเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ทุกคนที่ต้องฝึกฝนสร้างลักษณะของนักเรียนรู้ที่ดีให้เกิดขึ้นในตัวลูก เพราะการเรียนมิได้สนุกไปทุกเรื่อง เพราะในบางวิชาโดยเฉพาะวิชาที่เด็กไม่ชอบเนื้อหาหรือไม่ชอบครูผู้สอน แต่เด็กก็จำต้อง อดทนพยายามเรียนรู้" แพทย์หญิงวินัดดากล่าวเสริม                แต่ในทางกลับกัน หากพ่อแม่ทำอะไรแทนเด็กไปทุกอย่างโดยเฉพาะในช่วงวัยอนุบาล จะเป็นจุดเริ่มต้นของการให้ความช่วยเหลือที่มากเกินไป แทนที่จะเป็นการฝึกฝนให้เด็กมีความสามารถภายในตัว แต่คุณกำลังทำให้เด็กมีจิตใจไม่เติบโต ติดการพึ่งพา สมองไม่คิดหาทางแก้ปัญหา หวังจะให้คนรอบข้างมาช่วยแก้ปัญหาแทน เรียกว่าโตแต่ตัวแต่จิตใจยังเป็นเด็กเล็ก งอแง ความอดทนต่ำ จะฝึกฝนให้อ่าน เขียน คิดเลขได้ยากเย็นเพราะเด็กมักไม่ค่อยเชื่อฟัง ถึงแม้ว่าพื้นฐานเดิมจะฉลาดแต่ก็ขาดลักษณะของนักเรียนรู้ ขาดวินัย สุดท้ายก็จะเรียนด้วยความยากลำบากในอนาคต                นอกจากนี้ การเล่นก็สำคัญสำหรับเด็กเช่นกัน คุณพ่อคุณแม่ต้องฝึกให้ลูกเล่นอย่างมีคุณภาพด้วย เพราะไม่เช่นนั้นอาจส่งผลเสียต่อการพัฒนาบุคลิกภาพ และการเรียนของเด็กได้                "การเล่นทำให้เด็กสนุก และผ่อนคลาย แต่พ่อแม่ควรส่งเสริมให้เด็กเล่นอย่างมีคุณภาพด้วย คือ เล่นแล้วมีความสามารถเพิ่มขึ้น เล่นได้หลายอย่าง เล่นรวมกลุ่มกับเพื่อนได้ และเล่นไปตามกติกาที่กำหนด รู้แพ้รู้ชนะ แต่พ่อแม่บางท่านปล่อยให้เด็กเล่นโดยไม่ชี้นำ ไม่ฝึกฝน ปล่อยให้โกง เอาเปรียบ หรือเล่นโดยไม่รับผิดชอบในเรื่องเวลา หน้าที่หรือเล่นแล้วไม่เก็บของ ซึ่งจะส่งผลเสียต่อการพัฒนาบุคลิกภาพโดยรวมและส่งผลต่อการเรียนในที่สุด เห็นได้จาก ในกลุ่มเด็กผู้ชายที่พ่อแม่ให้เล่นมากเกินไป จนติดเกม ติดทีวี และไม่รับผิดชอบเรื่องการเรียน" พญ.วินัดดาทิ้งท้าย

Credit   Manager.co.th